Laat ik eerlijk zijn: ik vind dat we hier al te zelden de vraag/gelegenheid krijgen om wat aandacht te geven aan muziek van bij onze Zuiderburen. Zelf kom ik nog uit een generatie, die minstens deels werd opgevoed met muziek en literatuur in de taal van Molière, maar ik moet met enige droefheid vaststellen dat we al te zeer zijn afgedreven naar het Angelsaksische idioom.

OK, ik probeer dan wel af en toe een steentje te verleggen, maar ik besef maar al te goed dat dat eigenlijk een verloren strijd is. Wat me dus niet zal beletten om het nu even te hebben over de nieuwe plaat van Les Idiots, de band van gewezen punker Guillaume Boutevillain en zijn gitarist Mikael Garcia, van wie we ooit, een halve eeuwigheid geleden de EP “Du gravier et des Cordes”, te horen kregen. De vijf songs daarop waren in duo opgenomen, waarna de twee kort daarop accordeonist Arthur Bacon ontmoetten en in trio verder gingen. Ze namen in 2019 een plaat op, die echter flink gedwarsboomd werd door de Covid-pandemie, aangezien ze in september 2020 verscheen.

Bacon ging toen zijn eigen weg en werd opgevolgd door Simon Barbe, die tot op vandaag deel blijft uitmaken van de groep, die, een beetje onder de radar, flink blijft doorwerken en er vandaag ruim vierhonderd concerten heeft op zitten, wat de groep ontmoetingen en contacten bezorgde met meer bekende namen als Sanseverino, Les Ogres de Barback, Les Hurlements d’Léo en La Rue Kétanou.

Als je die namen leest, weet je, als je de scene een beetje volgt, dat je te maken hebt met mensen die in het segment van het Franse Chanson zitten, zij het dat zij, net als de meeste van de hierboven vermelde namen, een flinke scheut folk en rock door hun liedjes durven te draaien. Dat doet je, als luisteraar, onmiddellijk denken aan de Schotse Waterboys of zelfs aan onze eigen Arno, mede omdat het instrumentarium flink is uitgebreid ten opzichte van dat prille begin: viool, cello en drums staan broederlijk naast orgel en trompet om de nieuwe songs aan te kleden en dat werkt meer dan behoorlijk. De songs blijven duowerk: Boutevillain zorgt voor de teksten, Garcia voor de muziek en voor de productie en dat levert een heel fijne luisterervaring op, die ingezet én uitgeleid wordt door “Rue des Rosiers”, een nummer dat alles heeft om een heuse radiohit te worden en het is leuk de beide versies aan de uiteinden van deze plaat te kunnen horen, nu eens in full band-versie en een keer in akoestische versie.

Met de toevoeging van enkele heel leuke snaarlijnen wordt een nummer als” La Belle Hortense over een plezierboot in de haven van La Rochelle, heel visueel gemaakt en geheel in de stijl van een band als Moussu T e lei Jovents, wordt iets als “Les Cailloux” tot een basis-hymne gemaakt. “Ressauter dans les Flaques” is dan weer -met heel mooie samenzang met Juliette Canouet -zij zit met Garcia in La Vénus-, een prachtige ode aan de zorgeloze kindertijd terwijl het huppelende “Fils de Boomer” heel fijn de generatiekloof uit de doeken doet.

Kijk, dit is nu het soort plaat waar ondergetekende oprecht blij van wordt. Jazeker, het helpt als je het Frans tot op zeker hoogte machtig bent, maar ook als dat niet jouw geval is, kan je volop meegaan in de wereld van Les Idiots. Er circuleren best wel wat filmpjes op YouTube, die je op weg kunnen helpen, maar vergeet vooral niet naar de akoestische afsluiter te luisteren !

(Dani Heyvaert)